(bez niczyjej pomocy)

См. также в других словарях:

• bez — I m IV, D. bzu, Ms. bzie; lm M. bzy «Syringa vulgaris, krzew z rodziny oliwkowatych, o przyjemnie pachnących kwiatach zebranych w duże luźne wiechy, mający wiele odmian; hodowany w parkach i ogrodach jako roślina ozdobna; botaniczna nazwa: lilak; …   Słownik języka polskiego

• sam — I + sama, samo, sami, odm. jak przym. 1. «zaimek wskazujący na to, że dana osoba lub rzecz występuje, działa we własnej osobie, samodzielnie, bez niczyjej pomocy» Sam to zrobiłem. Sam się zdecydował na to. Dziecko samo odrobiło lekcje. Talerz sam …   Słownik języka polskiego

• obywać się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obywać sięam się, obywać sięa się, obywać sięają się {{/stl 8}}– obyć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk XIIb, obywać siębędę się, obywać siębędzie się, obywać siębądź się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• samodzielny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, samodzielnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} decydujący sam o sobie, radzący sobie bez niczyjej pomocy, wolny od czyichś wpływów, niepodlegający władzy innych; niezależny,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• obyć się — dk, obędę się, obędziesz się, obędą się, obądź się, obył się obywać się ndk I, obyć sięam się, obyć sięasz się, obyć sięają się, obyć sięaj się, obyć sięał się 1. «dać sobie radę, poradzić sobie bez kogoś lub czegoś, nie użyć czegoś, nie… …   Słownik języka polskiego

• siła — I ż IV, CMs. sile; lm D. sił 1. «energia fizyczna lub duchowa, zdolność do wysiłku, do działania, możność podołania czemuś; moc» Siły żywotne. Herkulesowa, nadludzka, tytaniczna siła. Świeże, niespożyte siły. Wątłe siły. Siły natury, przyrody.… …   Słownik języka polskiego

• samodzielnie — samodzielnieej 1. «bez niczyjej pomocy, bez niczyjego wpływu, niezależnie, niezawiśle» Robić coś, pracować samodzielnie. Żyć samodzielnie. 2. «odrębnie, samoistnie» Coś występuje samodzielnie …   Słownik języka polskiego

• dziesięć — m. os. dziesięciu; DCMs. dziesięćęciu, N. dziesięćęcioma, dziesięćęciu «liczebnik główny oznaczający liczbę 10» Chłopiec miał dziesięć lat. Po dziesięć razy powtarzała obce słówka. Pociąg odjechał przed dziesięciu minutami. ◊ Pracować, jeść itp.… …   Słownik języka polskiego

• moc — ż VI, DCMs. y 1. lm M. e, D. y «(wielka, znaczna) energia fizyczna lub duchowa; siła» Moc fizyczna, moralna. Moc ciosu, uderzenia. Moc wiatru, sztormu. Moc czyjegoś charakteru, ducha. Przypisywać czemuś magiczną moc. Szarpać coś z całej mocy …   Słownik języka polskiego

• i to — {{/stl 13}}{{stl 8}}mod. {{/stl 8}}{{stl 7}} tym słowem mówiący wprowadza wyrażenie uzupełniające, dodatkowo określające któryś z wcześniejszych składników wypowiedzi; chcę dodać, że...; w dodatku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Było gorąco i to bardzo.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień